YAP – BOZ MİSALİ SEVGİDEN BİR İKİ PARÇA
Hep sorduk kendimize. Kendi kendimize kaldığımız zamanlar, yalnız kaldığımız zamanlar kendimize hep sorduk. “Nedir Sevgi” yada “Aşk Nedir?” dedik. Kimimiz kendimize göre yanıtlar verdik. Kimimiz yaşadıklarımızdan pay biçtik. Ama hiç düşünen oldumu bilemem, sevginin gerçekten bir sahiplenme dürtüsü olduğunu, bunu aklının ucundan bile geçiren olmuş mudur düşünmenin yanında? Günümüzde çok basite indirgediğimiz bu kutsal duygunun, aslında kanımızda, özümüzde, genimizde bir Sahiplenme varlığı içinde dolaştığını hiç düşündük mü? İşte onun içindir ki; son zamanlarda çok söylenen, “aşk öldü, ben aşka inanmam, ben kimseye güvenmem” diyenlerin sayısı, aslında kendilerini, kendi ayrıntı çemberlerinin dışında bırakmalarından dolayı artış göstermiştir. Ve genelde karşı cins, hiçbir zaman “hatanın ne kadarı bende” diye bakmamış, sorumluluk almamıştır.
Bahsettiğim bu ayrıntı çemberi ve genimizde dolaşan bu sahiplenme dürtüsü, günümüzde anlamını ve değerini aşırı şekilde kaybetmiştir ki, bunu görmek hiçte zor değildir. Çevremde çiftlere bakıyorum da, seviyorum demenin yanında ne kadar sevdiğinin yanında olmaya çalışıyor? Sevgi bir ispatlar gailesidir; ne kadar çok sevdiğini her fırsatta ispatlamaya çalışıyor? Ne kadar çok Güven kazanmaya çalışıyor? Bu soruların hiç biri tamamı itibarı ile olumlu cevaplanamıyor. Çünkü artık özünü kaybetmiş ve sevgi kavramını çok basite indirgeyen bu gençlik, yada bu devir biz insanları; elinden tuttuğumuz kavramları yarı yolda bırakmayı çok iyi beceriyoruz. Bu yazıyı yazan ve bir erkek olarak ben, karşı cinsime taş atmak için yazmayacağım bundan sonraki kısmı. Ama yapılan istatistiklere de bakılsa, istatistik dışında yaşanılan hayatın akışını da bakılsa, karşı cinsimin ne kadar genel-geçer baktığını görecektir bu bakışı atan. Ama tabii ki değer ve kıymet bilmeyen, sözüne, sevgisine, karşındakine sahip çıkmayan hemcinslerimde olduğu gibi, karşı cinsimde vardır.
Velhasılıkelam; bir yap-boz’a benzettiğim bu sevgi değerinin parçalarından olan sahiplenme dürtüsü, artık hiç kimsede tam olarak anlam kazanmamakta. Yap-boz’un bu parçası kayboldu artık. Eğer siz bulursanız sakın kaybetmeyin derim ben. Bu güvensizlik ve tedirginlik ortamında ne kadar sağlam sevgiler ve aşklar yaşanır, o da ayrı bir mevzu bahistir. Ama eskiler ne demişlerse güzel demişler;
“Nerde o Eski Aşklar…”
Aykut Aktüy |
