UMARSIZ     Zaman ve mekân geride kalmıştı artık. Tek bildiği günlerdir aç olduğuydu. Gözleri iyice ufalmış ve göz çukurlarının derinliklerine çekilmişti. Göz bebekleri yağmur sonrası toprak gibiydi, bakışları tüm anlamını yitirmişti. Bedeni kendini daha fazla taşıyamadı. Son bir, iki adım daha... Ve olduğu yere yığılıverdi. Sokak ışıksız ve oldukça ürkütücüydü, terk edilmiş gibiydi. Birkaç saat sonra karnındaki acı ile uyandı. Yanından geçen bir ayyaş karnına okkalı bir tekme indirmişti. Adama yavaşça baktı. Tanıyor gibiydi. Kambur sırtı, az saçlı şekilsiz kafası ve paçaları yırtık pantolonu tanıdıktı. Adam uzaklaştı, sokağı ağır adımlarla geçti. Bunu yaparken küfürler savurmaktan da geri kalmıyordu: - it oğlu it! Gece yarısı ayakaltında dolanıyor. Geberse de kurtulsak pisliğinden, bitli şerefsiz!!!       Sinirden köpüren ağzı karanlıkta zar zor seçiliyordu. Ama sicim gibi dökülen köpükler ve o iğrenç surat unutulacak gibi değildi. Bir an başını salladı ve az da olsa kendine gelmeye çalıştı. Tüm gücünü toplayıp sokağın karşısındaki çöp kutusuna kadar gidebilse, belki de üç-beş parça bir şey bulabilecekti. — Ama ya boşsa? Ya yiyecek bir şey bulamazsam! dye geçirdi içinden. Tüm gücünü boş bir teneke kutu için harcamak istemiyordu açıkçası." ha orada, ha burada ölüm aynı nasıl olsa!" dedi ve zor da olsa sokağın karşısına geçmeyi başardı. Adeta sürünerek yapmıştı bu işi. Kapağı kafasıyla itti ve içeriye doğru dikkatlice baktı. Bir tarafı küflenmiş irice bir ekmek vardı küflerde temizlediği ekmeği eline aldı. Güçlükle küçük bir parça koparıp ağzına attı. Lakin ekmeği çiğneyecek dermanı bile kalmamıştı. Dizlerinden vücuduna şiddetli bir titreme yayıldı, bütün vücudu zangır zangır titriyordu. Olduğu yere yığılıverdi, buz gibi betonda öylece kalakaldı. Çok üşüyordu. Parmaklarını ve ayaklarını hissedemez olmuştu. Üzerindeki yorgunluk uykuya teslim olmasına neden olacak kadar büyüktü. Ve kendini onun kollarına bıraktı.   Son uykusuna yenik düştü yavru köpek, son kez annesini arar gibi çevreye baktı. Ve gözlerini buz gibi sokağın karanlık sokaklarına usulca kapadı...   Yalçın BAYRAM